Oldlion's avonturen: beter een goede buur dan een verre vriend

Model Scootmobiel: Afiscooter S.v.1.9 Model Plus (Troetelnaam Afje) bouwjaar 2022

Piloot en logboek: Leo (Oldlion) bouwjaar 1941

Copiloot: Paul (buurman) bouwjaar 1943

Trip van de dag: Beter een goede buur dan een verre vriend (afstand 30 KM)

Dit Oudhollandse spreekwoord verdient enige uitleg voor de lezer, omdat dit spreekwoord geheel van toepassing is op dit avontuur. Een paar jaar terugkomende van een lange periode in het buitenland, heb ik een goede vriend achter moeten laten. Ondanks het contact blijft hij ver weg. Maar met onze nieuwe buren hebben we het hier gelukkig erg goed getroffen, en er is zeker sprake van de spreekwoordelijke goede buurman, onze Paul.

Hij heeft ook een mobiliteitsprobleem, maar iets anders dan ik. Mijn knieën en rug werken niet meer naar behoren en een beetje afstand lopen is daardoor een probleem. Datzelfde probleem heeft Paul, maar dan omdat zijn longen niet meer naar behoren werken en deze wat zuurstof nodig hebben. Dat maakt ver lopen voor hem ook een probleem. Ik vertel dit omdat het een rol speelt in ons scootmobielavontuur. Want als hij buiten de deur op pad gaat, heeft hij een draagbaar zuurstofapparaat nodig dat op Afje bevestigd moet worden, als hij als copiloot mee wil. Dat hadden wij enige tijd terug tijdens een gezellig samen zijn en onder het genot van een drankje afgesproken. Paul en ik wonen nu beiden in Haarlem waar ik geboren ben, maar Paul is een geboren Zandvoorter. Ik had beloofd hem op Afje door het duingebied naar zijn geboortedorp te brengen en daar wat oude herinneringen op te halen. Dat hebben wij gedaan en dat avontuur wil ik nu graag met u delen.

Met behulp van Google Maps maak ik een zo veel mogelijk autovrije route. Omdat ons gezamenlijk gewicht meer is dan met de vaste copiloot Floor, houd ik rekening met een mogelijke kortere route in verband met het uithoudingsvermogen van Afje haar batterijen.

Wij maken Afje gereed en kijken naar de beste plek voor het zuurstofapparaat en of de slangetjes van het apparaat ongehinderd naar Paul’s neus kunnen gaan. Mijn kruk gaat in de daarvoor aanwezige houder. De reserve batterij van het apparaat gaat in de kofferbak van Afje samen met het koelboxje, waar onder andere twee koude biertjes in zitten om te gaan nuttigen tijdens een stop aan het strand van Zandvoort.

Dan vraag ik Paul om naast mij plaats te nemen en vraag hem of hij goed zit, wat hij met “ruim zat’ bevestigd. Ik besef mij dat het voor het eerst is dat ik zonder mijn trouwe vaste copiloot Floor op Afje zit en nu met Paul de buurman. Zo naast elkaar zittend verschijnt er ongewild een flits moment in mijn brein van de twee oudjes Waldorf en Statler uit de Muppetshow, maar dat beeld verdwijnt snel omdat wij er een toch wat anders bij zitten.

Wij verlaten Afje haar stalling en ik roep opgewekt: “hup we gaan wat zeelucht opsnuiven”. Het is er nog net uitgefloept of ik denk aan de zuurstofslangetjes in Paul zijn neus. Gelukkig heeft Paul een heel goed gevoel voor humor en kan er wel om lachen. Wanneer er twee oude mannetjes op een Scootmobiel door hun geboortegrond toeren komen er heel wat verhalen bovendrijven uit een grijsverleden. Ik zal de lezer niet met al onze oude meuk herinneringen opzadelen, maar een paar moet wel kunnen om de sfeer op Afje weer te geven. Ik spreek met Paul af dat tot Bentveld het territorium van die oude Haarlemse leeuw is en daarna van Paul de Zandvoorter om verhalen te vertellen.

Zoemend door de Haarlemmerhout richting Heemstede stop ik even en vertel de herinnering die bij mij boven komen, zoals dat de Haarlemmerhout bij mij als kind een grote rol heeft gespeeld. Op die leeftijd was het voor ons kinderen een woeste jungle. Daar hebben zich toen grote voorstellingen van Tarzan tot Winnetou afgespeeld, met uiteraard mij in een van de hoofdrollen. De andere kant van de Haarlemmerhout heb je nog steeds een hertenkamp, waar je toen op zondag met je ouders de hond uit ging laten, naar de hertjes keek en als het meezat, een ijsje kreeg. Dat was in de buurt waar ik geboren ben zo’n beetje het hoogtepunt van het jaar en voelde als een vakantie. Ook liep daar toen een fotograaf rond met een kanjer van een camera die tegen betaling dit soort zwart-wit foto’s maakte, die je dan na het ontwikkelen weken later kon ophalen. Nu is dat bijna niet meer voor te stellen dat het er toen zo aan toe ging, nu iedereen met een fotocamera, filmcamera en telefoon in een klein apparaatje rondloopt.

Bij Heemstede zoemen we de Zandvoorterweg op tot op de hoek Bentveldsweg. Ik vertel Paul dat hier vroeger garage Flinterman zat en ik daar zo’n achtenzestig jaar geleden mijn carrière ben gestart in de smeerkuil van de garage. De familie die toen het bedrijf runde was erg lief voor dat toen nog kleine manneke. Ze lieten dat manneke een cursus volgen bij toenmalige oliemaatschappij Chevron. Daar leerde ik schema’s lezen om alle smeernippels bij de verschillende automerken te vinden en wat er allemaal voor soorten vetten en oliën er waren. Toen was het heel normaal dat als je in een armoe buurt geboren werd, je op je dertiende ging werken. Nu noemen we dat kinderarbeid. Maar de Flinterman familie was lief voor mij en ik heb daar dan ook een warm gevoel aan overgehouden.

Wij rijden een klein stukje de Bentveldsweg op om direct linksaf het fietspad in te slaan. Wij wisten beide dat daar vroeger de tram van Haarlem naar Zandvoort reed en dit nu al heel lang als veilig fietspad gebruikt wordt. Het fietspad loopt achter de grote tuinen van de mooie huizen langs die daar staan en Paul vertelde dat hij daar als kind het fruit van de bomen had gestolen, wat over de schutting hing. Ik zeg tegen Paul, met een vette glimlach, dat die mensen (voor zo ver nog aanwezig) nu wel zijn crimineel verleden hebben vergeven en dat hij niet bang hoeft te zijn voor een arrestatie.

Dan zoemen wij Zandvoort binnen en ik hoor van Paul waar zijn oma gewoond heeft, waar hij zelf is opgegroeid en gewoond heeft en waar zijn favoriete kroegen zaten. Dan zoemen we de boulevard Zandvoort naar Bloemendaals strand op en worden we verwelkomd met een koude zeewind. We zien aan de rechterkant het circuit en aan de linkerkant het strand en de Noordzee. Paul verteld nog een paar mooie verhalen over de vissers die vroeger hun schepen met paarden in zee trokken en nog veel meer, maar omwille van de lengte van dit avontuur is het wat ingekort. We naderen Bloemendaal aan Zee en zoemen een stukje de zeeweg op en slaan dan rechtsaf de duinen in. Voor ons beiden is dit een bekend terrein, omdat in de tijd dat wij wat mobieler waren er veel gefietst hebben. Door de koude wind en dat op onze leeftijd de afsluitertjes wat versleten zijn, maken wij bij een duinpan een “openbare toilet stop” en ik zeg tegen Paul dat de boswachter ons dit niet zal kwalijk nemen. 

Wij slingeren ons al zoemend door het duingebied en verlaten het duingebied bij Kraantje-lek. Met zijn grote zandheuvel en speelmogelijkheden was dit ook al een vakantiebestemming indertijd voor de armoe klasse. Maar vooral de holle boom! Waar in mijn kindertijd alle Haarlemse kindertjes vandaan kwamen en nu hoor ik van Paul de Zandvoortse kindertjes ook. Het zal in die tijd wel heel druk geweest zijn in die holle boom. Inmiddels is de boom vanwege vermolming vervangen door een bronzen kunstwerk van Kees Verkade. Ik heb het eens goed bekeken, maar ik geloof niet dat hier nu ook kindertjes uit kunnen komen.

Dit was het eindpunt van ons avontuur en we nemen nu de kortste weg terug naar huis. Het was wat aan de koele kant vandaag, maar wel met heel veel plezier en mooie verhalen. Afje heeft het ook nu weer goed gedaan om 200 KG aan gezamenlijk gewicht van oude mannetjes te dragen. Ze heeft een hele mooie middag weten te bezorgen die ons onze immobiliteit heeft doen vergeten.

Misschien heeft dit Paul over de streep getrokken om ook een Mango duo Scootmobiel aan te schaffen, zodat wij dan samen met hem en zijn lieve vrouw Antoinette, met twee duo Scootmobielen avonturen te beleven. Dankbaar ondanks mijn mobiliteitsprobleem, dat een Scootmobiel mij dit soort avonturen kan laten beleven. 

U kunt Leopold bereiken via het e-mailadres oldlion@ziggo.nl, waar u vragen kunt stellen over de Afikim scootmobiel, de avonturen die hij beleeft en natuurlijk om uw enthousiasme over zijn blog te delen. Aarzel niet om hem een e-mail te sturen!